روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد

 و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت .

روزی که کمترین سرود بوسه است

و هر انسان برای هر انسان

برادریست .....

روزی که دیگر درخانه هاشان را نمی بندند ؛

قفل افسانه ای است

و قلب  برای زندگی بس است .

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است

تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی .

روزی که آهنگ هر حرف زندگی است

تا من به خاطر آخرین شعر ، رنج جست و جوی قافیه نبرم ...

روزی که هر لب ترانه ای است

تا کمترین سرود بوسه باشد .

روزی که تو بیایی ، برای همیشه بیایی  و مهربانی با زیبایی یکسان شود .

روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم  ...

و من آن روز را انتظار می کشم ؛

حتی روزی که دیگر نباشم .

 

                                                                                 احمد شاملو

تقدیم به : ...................

نظرات 1 + ارسال نظر
عسل شنبه 1 فروردین‌ماه سال 1383 ساعت 09:10 ب.ظ

فوق العاده بود...........

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد